Cando debemos comunicar unha mala noticia, é frecuente que nos resistamos a iso ou as distorsionemos, mesmo que as fagamos menos negativas. Isto ocorre aínda que non teñamos nada que ver con tal noticia.
A razón radica en que non queremos que nos asocien co suceso negativo, e como consecuencia, que nos consideren menos atractivos. O efecto MUM ocorre ante unha gran variedade de noticias, circunstancias e posibles receptores. Aínda así, aínda que sexa un efecto moi frecuente e validado, non é un fenómeno universal.
Parece entón que o efecto MUM está asociado a situacións nas que as noticias afectan o benestar propio ou do posible receptor.
O efecto MUM tamén ocorre cando cometemos un erro frecuente: presupoñer que o receptor non quererá escoitar a mala noticia. Pensemos por exemplo nos médicos; viuse nalgunhas enquisas que moitos cren que os pacientes non queren escoitar malas noticias. Con todo, estes últimos afirman querer escoitalas.
Sábese que canto máis bo é unha mensaxe, máis disposición teremos a transmitilo. Pero non ocorre da mesma forma cando a mensaxe é negativa, xa que unha vez é mala; non importa se o é en maior ou menor medida, xa que a disposición para comunicalo sempre será baixa.
Ademais, moitas veces, ao dicir unha mala noticia, prodúcense consecuencias no receptor (tristeza, ira, enfado…) que non sempre saberemos xestionar. Isto pode causar medo, ademais da preocupación por non querer parecer un entrometido ou entrometida. Para evitar estar sensacións, ocultamos as malas noticias.
O efecto MUM redúcese cando os emisores saben de certo que o destinatario das noticias (sexan boas ou malas) queren coñecelas. Así, o medo ou preocupación a dar malas noticias disípase, e acabamos por expresalas sen distorsionarlas.
コメント