Gustave Le Bon foi un sociólogo e físico afeccionado, no campo da psicoloxía social é unha gran influencia polas súas achegas sobre a dinámica social e grupal. Foi autor de numerosos traballos nos que expuxo teorías sobre os trazos nacionais, a superioridade racial, o comportamento e a psicoloxía das masas.
As teorías de Lle Bon foron expostas principalmente no seu famoso libro "Psicoloxía das multitudes", publicado por primeira vez en 1895. A pesar dos seus evidentes erros, implicaron un labor pioneiro no campo da nacente psicoloxía social, que influíu en moitos desenvolvementos posteriores.
Para Le Bon, “polo simple feito de estar accidentalmente o un á beira do outro… un certo número de individuos adquire o carácter dunha masa organizada” e, polo tanto, unha psicoloxía, ata certo punto, unificada por unha sorte de “contaxio” (que produce unha “unidade mental”). O comportamento desta masa ou multitude vólvese máis que nada inconsciente, ou irracional, e por iso pode ser manipulada polo líder, a contrafigura esencial nos argumentos de Lle Bon: “No caso das masas humanas o xefe con frecuencia non é máis nada que un pandilleiro ou un axitador, pero como xefe xoga un papel importante. A súa vontade é o núcleo ao redor do cal obteñen identidade e agrúpanse as opinións da masa. Constitúe o primeiro elemento para a organización de masas heteroxéneas e achanda o camiño para a súa organización en seitas. No intervalo, diríxeas. Unha masa é un rabaño servicial, incapaz de estar sen un amo”. Moitas destas antigas argumentacións retornaron recentemente na análise superficial dos actuais.
Para engadir contidos invito a ver o seguinte video:
https://www.youtube.com/watch?v=HFWBfi4id-Q&t=175s